در سال 2015، بیش از 50 درصد از کل برداشت ها در ایالات متحده توسط 12 ایالت (کالیفرنیا، تگزاس، آیداهو، فلوریدا، آرکانزاس، نیویورک، ایلینوی، کلرادو، کارولینای شمالی، میشیگان، مونتانا و نبراسکا) به حساب می آمد. کالیفرنیا تقریباً 9 درصد از کل برداشت و 9 درصد از برداشت آب شیرین در ایالات متحده را به خود اختصاص داده است که عمدتاً برای آبیاری است. تگزاس تقریباً 7 درصد از کل برداشت ها را به خود اختصاص داده است که عمدتاً برای انرژی ترموالکتریک، آبیاری و عرضه عمومی است. فلوریدا 23 درصد از کل برداشت آب شور در ایالات متحده را به خود اختصاص داده است که عمدتاً از منابع آب های سطحی برای تولید انرژی ترموالکتریک است. تگزاس و کالیفرنیا 59 درصد از کل برداشت‌های آب‌های زیرزمینی شور در ایالات متحده را به خود اختصاص داده‌اند که عمدتاً برای استخراج معادن است.
این چیز خوبی است که کشاورزان برای آبیاری محصولات نیازی به حمل سطل آب ندارند و از آبپاش چند کاره استفاده می کنند. با این حال، تقریباً به قدمت روش سطلی، آبیاری سطحی شیار یا غرقابی است که در آن کشاورزان آب را به داخل سنگرهای کوچکی که از طریق محصولاتشان می گذرد، جاری می کنند. برای اطلاعات بیشتر در مورد آبیاری به ادامه مطلب مراجعه کنید.
https://aradbranding.com/fa/the-price-of-a-multi-function-sprinkler
حتمالاً یکی از قدیمی‌ترین روش‌های آبیاری مزارع، آبیاری سطحی (همچنین به عنوان آبیاری غرقابی یا جویچه‌ای شناخته می‌شود)، که در آن کشاورزان آب را به داخل ترانشه‌های کوچکی که از میان محصولاتشان می‌گذرد، جاری می‌کنند. اولین اختراع انسان پس از یادگیری نحوه رشد گیاهان از دانه ها احتمالاً یک سطل بود. مردم باستان باید از این که مجبور بودند سطل های پر از آب را برای ریختن روی اولین گیاهان خود ببرند، قوی بوده اند. در بیشتر تاریخ بشر، مردم سیستم‌های مکانیزه آبیاری اسپری برای اعمال آب در مزارع نداشتند. بیشتر شبیه این بود: “هی، پسر بزرگ، این سطل نی را بردارید و به رودخانه بروید و آب را پر کنید.”
امروزه از آبیاری سطحی در سرتاسر جهان استفاده می‌شود، به‌ویژه در مناطق کمتر توسعه‌یافته که تکنیک‌های مکانیکی در دسترس نیست. در واقع، در ایالات متحده در سال 2000، حدود 29.4 میلیون هکتار از طریق آبیاری غرقابی در مقایسه با حدود 28.3 میلیون هکتار آبیاری شده با آبیاری اسپری آبیاری شد. آبیاری غرقابی کارآمدترین روش آبیاری نیست، اما ارزان و با تکنولوژی پایین است. از یک طرف، آب کمتری نسبت به آبیاری اسپری در اثر تبخیر از دست می‌رود، اما از طرف دیگر، آب بیشتری از رواناب در لبه‌های مزارع از دست می‌رود.
در اینجا چند روش کارآمدتر آبیاری سطحی که کشاورزان استفاده می کنند آورده شده است:
تسطیح مزارع: آبیاری غرقابی از نیروی جاذبه برای انتقال آب استفاده می‌کند، و از آنجایی که آب در سراشیبی جریان دارد، بخشی از مزرعه را که روی تپه است، حتی یک تپه کوچک، از دست می‌دهد. کشاورزان از تجهیزات تسطیح استفاده می کنند که برخی از آنها توسط پرتو لیزر هدایت می شوند تا قبل از کاشت یک مزرعه را صاف کنند. این اجازه می دهد تا آب به طور یکنواخت در سراسر مزارع جریان یابد. (در واقع از این روش تسطیح زمین برای ساخت زمین های تخت تنیس نیز استفاده می شود).
سیل شدید: سیل سنتی فقط شامل رها کردن آب در یک مزرعه بود. در استفاده از سیلاب، آب در فواصل از پیش تعیین شده رها می شود که باعث کاهش رواناب ناخواسته می شود.
جذب و استفاده مجدد از رواناب: مقدار زیادی از آب آبیاری سیلابی هدر می رود زیرا از لبه ها و پشت مزارع خارج می شود. کشاورزان می‌توانند رواناب را در استخرها جمع‌آوری کنند و آن را به سمت جلوی مزرعه پمپ کنند، جایی که برای سیکل بعدی آبیاری مجدداً استفاده می‌شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.